روانشناسی کودک و نوجوان -قصه درمانی-بازی درمانی

• اگر حداقل شش (پنج در بزرگسالان) علائم بی توجهی و/یا حداقل شش (پنج در بزرگسالان) علائم بیش فعالی- تکانشگری وجود داشته باشد، مشکوک به اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) باشید  که دارای:
  • قبل از 12 سالگی شروع شده است.
  • در دو یا چند محیط مانند خانه و مدرسه رخ داده است.
  • حداقل 6 ماه حضور داشته باشد.
  • به وضوح با کیفیت عملکرد اجتماعی، تحصیلی یا شغلی تداخل یا کاهش داده است.
  • منحصراً در طول دوره یک اختلال روانپریشی رخ نمی دهد و با  اختلال دیگری مانند اختلال نافرمانی مقابله ای یا اختلال سلوک بهتر توضیح داده نمی شود.
• علائم بی توجهی عبارتند از:
  • عدم توجه دقیق به جزئیات یا اشتباهات بی دقت در تکالیف مدرسه، کار یا سایر فعالیت ها.
  • مشکل در حفظ تمرکز هنگام انجام وظایف یا فعالیت های بازی.
  • به نظر می رسد که به آنچه گفته می شود گوش نمی دهد، گویی ذهن جای دیگری است، بدون هیچ حواس پرتی آشکاری.
  • ناتوانی در انجام دستورالعمل ها یا تکمیل یک کار (نه به دلیل رفتار مخالف یا عدم درک).
  • مشکل در سازماندهی وظایف و فعالیت ها.
  • بی میلی، دوست نداشتن یا اجتناب از کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارد.
  • از دست دادن اقلام ضروری برای کارها یا فعالیت هایی مانند مداد، تلفن همراه یا کیف پول.
  • حواس پرتی آسان توسط محرک های خارجی.
  • فراموشی در مورد فعالیت های روزانه 
• علائم بیش فعالی- تکانشگری عبارتند از:
  • بی قراری یا ضربه زدن به دست ها یا پاها، یا خمیدن هنگام نشستن.
  • ترک صندلی در جایی که انتظار می رود نشستن باقی بماند، مانند کلاس درس.
  • دویدن در اطراف یا بالا رفتن در موقعیت هایی که نامناسب است. در نوجوانان یا بزرگسالان، این ممکن است به احساس بیقراری محدود شود.
  • ناتوانی در بازی یا شرکت در فعالیت های اوقات فراغت بی سر و صدا.
  • در حال حرکت بودن یا طوری رفتار می‌کنید که گویی توسط یک موتور هدایت می‌شود. دیگران ممکن است تجربه کنند که فرد بی قرار است یا به سختی می توان با او همراه شد.
  • حرف زدن بیش از حد
  • تار کردن پاسخ قبل از تکمیل یک سوال.
  • دشواری در انتظار نوبت او
  • قطع صحبت یا دخالت در دیگران.