انواع اختلالات خوردن
بی اشتهایی عصبی
بی اشتهایی عصبی با گرسنگی از خود و کاهش وزن و در نتیجه وزن کم برای قد و سن مشخص می شود. بی اشتهایی بالاترین مرگ و میر را در بین هر تشخیص روانپزشکی به جز اختلال مصرف مواد افیونی دارد و می تواند یک بیماری بسیار جدی باشد. شاخص توده بدنی یا BMI، اندازه گیری وزن برای قد، معمولاً در یک فرد بالغ مبتلا به بی اشتهایی عصبی کمتر از 18.5 است.برای مشاوره با مرکز روانکاوی خوب در تهران اینجا کلیک کنید.
رفتار رژیم غذایی در بی اشتهایی عصبی ناشی از ترس شدید از افزایش وزن یا چاق شدن است. اگرچه برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی می گویند که می خواهند و در تلاش برای افزایش وزن هستند، رفتار آنها با این هدف سازگار نیست. برای مثال، آنها ممکن است فقط مقادیر کمی از غذاهای کم کالری بخورند و بیش از حد ورزش کنند. برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی نیز به طور متناوب پرخوری می کنند و یا با استفراغ یا استفاده نادرست از ملین پاک می کنند.
دو نوع فرعی از بی اشتهایی عصبی وجود دارد:
- نوع محدود کننده ، که در آن افراد عمدتاً با رژیم غذایی، روزه گرفتن یا ورزش بیش از حد وزن کم می کنند.
- نوع پرخوری/پاکسازی که در آن افراد نیز به پرخوری متناوب و/یا رفتارهای پاکسازی دست می زنند.
با گذشت زمان، برخی از علائم زیر ممکن است مربوط به گرسنگی یا رفتارهای پاکسازی شوند:
- دوره های قاعدگی متوقف می شود
- سرگیجه یا غش در اثر کم آبی بدن
- مو/ناخن شکننده
- عدم تحمل سرما
- ضعف و تحلیل عضلانی
- سوزش سر دل و رفلاکس (در کسانی که استفراغ می کنند)
- یبوست شدید، نفخ و سیری بعد از غذا
- شکستگی های استرسی ناشی از ورزش اجباری و همچنین از دست دادن استخوان که منجر به استئوپنی یا پوکی استخوان (نازک شدن استخوان ها) می شود.
- افسردگی، تحریک پذیری، اضطراب، تمرکز ضعیف و خستگی
عوارض پزشکی جدی می تواند تهدید کننده زندگی باشد و شامل اختلالات ریتم قلب به خصوص در بیمارانی است که استفراغ می کنند یا از ملین ها استفاده می کنند، مشکلات کلیوی یا تشنج دارند.
درمان بی اشتهایی عصبی شامل کمک به افراد مبتلا برای عادی سازی رفتارهای خوردن و کنترل وزن و بازیابی وزن خود است. ارزیابی پزشکی و درمان هر شرایط روانپزشکی یا پزشکی همزمان یکی از اجزای مهم برنامه درمانی است. برنامه غذایی باید بر کمک به افراد برای مقابله با اضطراب ناشی از خوردن تمرکز کند و مصرف طیف وسیع و متعادلی از مواد غذایی با تراکم کالری های مختلف را در وعده های غذایی منظم انجام دهد. برای نوجوانان، بزرگسالان و بزرگسالان، مؤثرترین درمان ها شامل کمک به والدین برای حمایت و نظارت بر وعده های غذایی فرزندشان است. رسیدگی به نارضایتی از بدن نیز مهم است، اما اصلاح آن اغلب بیشتر از وزن و رفتار غذا خوردن طول می کشد.
در مورد بی اشتهایی عصبی شدید که درمان سرپایی موثر نیست، پذیرش در یک برنامه تخصصی رفتاری بستری یا اقامتی ممکن است نشان داده شود. اکثر برنامه های تخصصی در بازیابی وزن و عادی سازی رفتار غذایی موثر هستند، اگرچه خطر عود در اولین سال پس از ترخیص از برنامه همچنان قابل توجه است.