شخصیت چیست؟
وقتی برای توصیف کسی میگوییم «او مهربان، بخشنده، کمالگرا و وفادار است» درواقع به ویژگیهای «شخصیت» (Personality) او اشاره کردهایم. شخصیت الگوهایی از افکار، احساسات و رفتار است که به کمک آنها یک فرد از دیگران متمایز میشود. همچنین به کمک ویژگیهای شخصیتی میتوان رفتار افراد را پیشبینی کرد. برای مثال در مقایسه دو فرد که یکی شخصیت خسیس و دیگری شخصیت بخشندهای دارد، پیشبینی ذهنی ما این است که احتمال اینکه فرد بخشنده وسیلهای را به ما قرض بدهد، بیشتر است.
شخصیت انسان هم برپایه ژنتیک و زیستشناسی بدن او است و هم توسط تجربههای زندگیاش شکل میگیرد. مثلا فردی که به طور ژنتیکی بدنی مستعد اضطراب و پرخاشگری دارد، اگر در محیط آرامی رشد کند و به کمک تربیت، راههای کنترل هیجان خود را بشناسد، ممکن است در نهایت شخصیت آرامی داشته باشد یا ممکن است کودکی در خانوادهای بسیار واقعگرا زندگی کند اما به خاطر ژنتیک خود انسان خیالپردازی باشد.
شخصیت تقریبا در طول زندگی ثابت میماند یعنی یک فرد الگوهای هیجانی، فکری و رفتاری اغلب مشابهی را در طول زندگی خود و در موقعیتهای متفاوت نشان میدهد اما بهطور کل، شخصیت سیال و انعطافپذیر است و ممکن است تغییر کند.
روانشناسی شخصیت چه کاربردی دارد؟
روانشناسی شخصیت با روشن کردن جنبههای مختلف شخصیت افراد به روانشناسان کمک میکند تا بتوانند رفتار مردم در برابر موقعیتهای متفاوت را پیشبینی کنند. به عنوان مثال روانشناسهای بالینی با درک شخصیت یک فرد، متوجه میشوند که در شرایط سخت، او به احتمال زیاد چگونه عمل خواهد کرد.
همچنین روانشناسی شخصیت، اختلالهای شخصیتی، ویژگیهای آسیبزا در شخصیت و چگونگی شکلگیری آنها را مطالعه میکند. درنتیجه میتواند به پیشگیری و بهبود مشکلات شخصیتی کمک کند.
کاربرد دیگر روانشناسی شخصیت در تستها و آزمونهای شخصیتشناسی دیده میشود. به کمک این آزمونها میتوان در زمان کمی بسیاری از ویژگیهای شخصیتی افراد را با دقت قابلقبولی شناخت. این تستها در طیف وسیعی از کارها استفاده میشوند.
برای مثال شرکتها در فرایند استخدام، به کمک آزمونهای شخصیتشناسی ویژگیهای متقاضی کار را بررسی میکنند و تلاش میکنند تا شخصی با سازگارترین ویژگیهای شخصیتی ممکن برای موقعیت کاری خود پیدا کنند. همچنین تیمهای خود را از شخصیتهای متناسب با هم تشکیل میدهد. تستهای شخصیتشناسی در مشاوره ازدواج و شناخت متقابل زوجها نیز کاربرد دارد.