روانشناسی کودک و نوجوان -قصه درمانی-بازی درمانی

به گفته دکتر روانشناس خوب کودک خانم دکتر مونا فلسفی پرخاشگری در کودکان می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد:

• مهارت‌های رابطه‌ای ضعیف
• شرایط بهداشتی زمینه‌ای
• استرس یا ناامیدی

گاهی اوقات، کودکان به دلیل ترس یا سوء ظن، پرخاش می‌کنند. رفتار پرخاشگرانه از سنین پایین هم می‌تواند شروع شود و از مشکلات رفتاری کودکان 3 ساله هم باشد. اگر فرزند شما مبتلا به اسکیزوفرنی، پارانویا، یا سایر اشکال روان پریشی باشد، احتمال بروز این رفتار بیش‌تر است. اگر اختلال دوقطبی داشته باشد، ممکن است در مرحله شیدایی، پرخاشگر شود. اگر افسرده باشد، ممکن است زمانی که احساساتش تحریک می‌شود، پرخاشگرانه عمل کند. حتی ممکن است در کنار آمدن با احساساتش مشکل داشته باشد و در نتیجه رفتار پرخاشگرانه داشته باشد.

دکتر روانشناس خوب کودک در تهران می گوید کودکان مبتلا به اوتیسم یا اختلالات شناختی در این حالت دچار ناامیدی می‌شوند و نمی‌توانند وضعیتشان را توصیف کنند و در نتیجه گاهی پرخاشگر شوند. کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه یا ADHD ممکن است تکانشی رفتار کنند و در نتیجه رفتارهایشان از بیرون پرخاشگرانه به نظر برسد. در واقع این پرخاش نشانه استیصال کودک است. او نمی‌تواند احساسات شدیدی را که تجربه می‌کند هضم کند و با آن‌ها کنار بیاید و در نتیجه اشیا را پرتاب می‌کند، درها را به هم می‌کوبد، داد می‌زند و یا گاز می‌گیرد.

کودک بعد از انجام این رفتارهای پرخاشگرانه، نسبت به نحوه واکنش خودش احساس وحشتناکی را تجربه می‌کند و ممکن است فکر کند بچه بدی است. در بیشتر موارد والدین و بزرگ‌ترهایی مانند معلمان، بر سر بچه‌ها فریاد می‌زنند و به این رفتارهای کودک واکنش نشان می‌دهند که باعث می‌شود تصور کودک در مورد بد بودنش تایید شود. هرچه کودک بیشتر فکر کند که بد است، بیشتر به آن اعتقاد پیدا می‌کند و هرچه بیشتر باورش کند، بیشتر در رفتارش منعکس خواهد شد.