به عنوان والدین یک کودک بسیار خجالتی ، نگران این هستم که شخصیت درونگرای دخترم بر نحوه نگرش مردم به او تأثیر بگذارد و ممکن است آنها را کمتر در تلاش برای دوستی با او یا تعامل با او قرار دهد. نگرانم که دیگران نبینند بچه من چقدر شگفت انگیز است.
این یک چالش است که بفهمیم چگونه یک کودک خجالتی را تشویق کنیم تا حرف بزند و به ویژه، چگونه از یک بچه خجالتی در جامعه ای که از افراد برونگرا و برونگرا تجلیل می شود به بهترین شکل حمایت کنیم. من گاهی اوقات وقتی که او از پاسخ دادن به سؤالات یا نظرات دیگران امتناع می ورزد یا علیرغم آموزش آداب خود، تماس چشمی برقرار نمی کند، احساس می کنم به عنوان یک والدین مورد قضاوت قرار می گیرم. تلاش و کار زیادی لازم است تا از بهانه تراشی برای او دست بردارید، مهارت هایی که در زندگی به آن نیاز دارد را به او آموزش دهید و اجازه دهید او همان کسی باشد که هست بدون اینکه بخواهید او را به شخص دیگری تبدیل کنید.
مایکل ریست، نویسنده کتاب‌هایی درباره کمرویی دوران کودکی، می‌گوید: «وقتی والدین یا بزرگسالان دیگر تلاش می‌کنند کمرویی را اصلاح کنند، کودک این پیام را می‌شنود که با آن تناسب ندارد. درعوض، باید به او یاد بدهیم که اشکالی ندارد اگر او نباشد. مثل بقیه.» او معتقد است که ما باید تمرکز خود را از تلاش برای تغییر شخصیت یک کودک آرام تغییر دهیم. از طریق تغییر طرز فکر ما در مورد کمرویی و آموزش مهارت های اجتماعی به فرزندانمان، می توانیم به آنها کمک کنیم زنده بمانند (و شاید حتی رشد کنند).
درک کمرویی و علل آن
آیا خجالتی بودن در DNA ما نوشته شده است یا از نحوه بزرگ شدن ما ناشی می شود؟ طبیعت یا پرورش - این سوالی است که وقتی صحبت از این می شود که چه چیزی برخی از بچه ها را خجالتی می کند و برخی دیگر را پروانه های اجتماعی می کند. خوب، معلوم است که کمی از هر دو است! تحقیقات نشان می‌دهد که خجالتی در خانواده‌ها رخ می‌دهد - مطالعات دوقلوها نشان می‌دهد که حدود 50 درصد آن ژنتیکی است. بنابراین تمایلات خجالتی می تواند ارثی باشد، درست مانند داشتن چشم آبی یا موهای مجعد. اما همه اینها را به گردن DNA پدر و مادر نیندازید. تجربیات زندگی ما را نیز شکل می دهند. بچه های خجالتی اغلب در خانواده های محافظ بزرگ می شوند و شانس کمتری برای جسور و شجاع بودن به آنها می دهد. تعاملات اجتماعی مثبت به ایجاد اعتماد به نفس کمک می‌کند، در حالی که رویدادهای استرس‌زا می‌توانند حتی بچه‌های خارج از خانه را به درون پوسته‌شان بخزند.
کودک خجالتی در مقابل اوتیسم
- تفاوت بین خجالتی بودن و اوتیسم را برای کمک به والدین برای درک رفتار فرزندشان روشن کنید.
آیا فرزند شما خجالتی است یا رفتار او در طیف اوتیسم قرار می گیرد؟ CDC نشانه هایی را ارائه می دهد که باید در مورد اوتیسم مراقب آنها بود، اما تشخیص آن برای والدین می تواند دشوار باشد. بچه های خجالتی از موقعیت های اجتماعی دوری می کنند و برای گرم کردن نیاز به زمان دارند. کودکان اوتیسم نیز از معاشرت اجتناب می کنند، اما به دلایل مختلف. بچه های خجالتی مضطرب هستند، اما وقتی راحت شدند رفتارشان را با هنجارهای اجتماعی اطرافیان تطبیق می دهند. کودکان اوتیستیک بدون توجه به اینکه چقدر احساس آرامش می کنند با مهارت های اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند. بچه‌های خجالتی معمولاً دوست‌های صمیمی دارند. بچه های اوتیسمی حتی با والدین خود برای برقراری ارتباط و برقراری ارتباط دشوارتر هستند. خبر خوب؟ مداخله زودهنگام می تواند به رشد کودکان خجالتی و اوتیستیک کمک کند. اگر کمرویی فرزندتان مربوط به شماست، بهتر است به دنبال یک ارزیابی متخصص باشید تا مشخص شود آیا خجالتی شدید یا اوتیسم باعث کشمکش‌های اجتماعی او می‌شود یا خیر. درک علت اصلی کلید دریافت حمایت مناسب از کودک است.
آیا کودکان خجالتی در نهایت می توانند از کمرویی خود بیشتر شوند؟
بچه های خجالتی راه های زیادی برای غلبه بر ترسو دارند. تربیت فرزند بستری امن برای آنها فراهم می کند تا اعتماد به نفس پیدا کنند. برنامه‌های مهارت‌سازی مهارت‌های قاطعیت و مکالمه را آموزش می‌دهند. برای تکنیک هایی که می توانید از آنها استفاده کنید، مقاله ما را در مورد چگونگی ایجاد عزت نفس و اعتماد به نفس در فرزند خود بخوانید . با گذشت زمان، کودک خجالتی شما متوجه می شود که صدایی دارد که ارزش به اشتراک گذاری دارد.
نکاتی برای کمک به کودکان خجالتی:
جلوگیری از محافظت بیش از حد :
سعی کنید از کودکان خجالتی "بیش از حد محافظت نکنید". در عوض، فرصت‌های زیادی برای یادگیری و تمرین مهارت‌های اجتماعی در اختیار آنها قرار دهید و در عین حال ابزارها و استراتژی‌هایی را برای مدیریت استرس به آنها ارائه دهید. برای مثال، به جای اینکه به آنها اجازه دهید از یک جشن تولد شلوغ پر سر و صدا انصراف دهند، شاید بتوانید زودتر برسید و کمی زودتر از آنجا بروید - قبل از اینکه اوضاع واقعاً تند شود.
از برچسب زدن به کودک خود به عنوان "خجالتی" خودداری کنید
وقتی به کودک خود برچسب "خجالتی" می زنید، ممکن است بدون تلاش برای تغییر، شروع به ایفای نقش "خجالتی" کند. به جای برچسب زدن، سعی کنید رفتار فرزندتان را به شیوه های دیگری توصیف کنید. برای مثال، می‌توانید بگویید: «متیو متفکر و متفکر است» یا «رایلی دوست دارد قبل از پیوستن به اتفاقات اطرافش نگاه کند».
بگذارید فرزندانتان بدانند که چقدر عالی هستند
کمرویی در برخی موارد می تواند به کودکان کمک کند. بچه های خجالتی نسبت به بچه های همسن خود، مراقب و فهیم هستند و از محیط اطراف خود بیشتر آگاه هستند. حتماً به نقاط قوت آنها اشاره کنید و برای ایجاد مهارت های اجتماعی آنها تلاش کنید بدون اینکه سعی کنید آنها را به فردی که نیستند تبدیل کنید.
چگونه به یک کودک خجالتی کمک کنیم اجتماعی شود
مهارت های اجتماعی را آموزش دهید، الگوبرداری کنید و پاداش دهید
می توانید از عروسک ها، حیوانات عروسکی، اکشن فیگورها یا عروسک ها برای تعاملات اجتماعی نقش آفرینی استفاده کنید. آیا عروسک‌ها از عبارات خاصی مانند «سلام، نام من…» و «من هم می‌توانم بازی کنم» استفاده می‌کنند؟ و مهارت‌های عینی را آموزش دهید، مانند نفس‌های عمیق وقتی که عصبی هستند. وقتی می بینید که فرزندتان تلاش می کند دیگران را درگیر کند، به تلاش های او اشاره کنید و تحسین کنید.
ایجاد دوستی را تسهیل کنید
برای آنها در خانه، جایی که احساس راحتی و امنیت می کنند، قرارهای بازی ترتیب دهید. در طول تعامل، کلماتی را که به فرزندتان برای صحبت با دوستان جدید نیاز دارد، بگویید. و ممکن است نتوانید فرزندانتان را در این تاریخ‌های بازی به حال خود رها کنید - وارد ترکیب شوید و اعلان‌ها و پشتیبانی ارائه دهید، مانند: «از جانی بخواهید بازی‌های مورد علاقه‌اش را بازی کند».
اهداف قابل دستیابی را تعیین کنید
برای کودک خود برای تعامل و گردش، اهدافی تعیین کنید، مانند نگاه کردن و لبخند زدن به پیشخدمت رستوران. سعی کنید اهدافی را تعیین کنید که چالش برانگیز باشد، اما او بتواند آنها را مدیریت کند. به تلاش‌های آنها برای انجام این کار با یک امتیاز پنج، یک برچسب در نمودار جوایز یا یک خوراکی بعد از شام پاداش دهید.