روانشناسی کودک و نوجوان -قصه درمانی-بازی درمانی

درمان ADHD برای کودکان فقط مصرف دارو نیست. درمان‌های مؤثر دیگری وجود دارد که می‌تواند به کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه (ADHD یا ADD) کمک کند تا توانایی توجه، کنترل رفتار تکانشی و مهار بیش‌فعالی را بهبود بخشند.

وعده‌های غذایی مغذی، بازی و ورزش، یادگیری مهارت‌های مقابله‌ای جدید، و بهبود مهارت‌های اجتماعی، همگی بخشی از یک برنامه درمانی متعادل هستند که می‌تواند عملکرد کودک شما را در مدرسه بهبود بخشد، روابط او را با دیگران تقویت کند، و استرس و ناامیدی را برای او و شما کاهش دهد. کل خانواده

داروی ADHD برای کودکان

محرک هایی مانند ریتالین و آدرال اغلب برای ADHD تجویز می شوند، اما ممکن است بهترین گزینه برای کودک شما نباشند – و مطمئنا تنها درمان نیستند.

داروهای ADHD ممکن است به کودک شما کمک کند حداقل در کوتاه مدت بهتر تمرکز کند یا بی حرکت بنشیند. اما تا به امروز، شواهد کمی مبنی بر بهبود پیشرفت تحصیلی، روابط، یا مسائل رفتاری در دراز مدت وجود دارد. و حتی در کوتاه مدت، دارو تمام مشکلات را حل نمی کند یا به طور کامل علائم ADHD را از بین نمی برد.

علاوه بر این، نگرانی هایی در مورد تأثیراتی که این داروهای قدرتمند ممکن است بر مغز در حال رشد کودک داشته باشند، وجود دارد. و عوارض جانبی - مانند تحریک پذیری، از دست دادن اشتها و بی خوابی - نیز می تواند مشکل ساز باشد.

نتیجه نهایی: دارو یک ابزار است، نه یک درمان.

هرکسی به طور متفاوتی به داروهای ADHD پاسخ می دهد . برخی از کودکان بهبود چشمگیری را تجربه می کنند در حالی که برخی دیگر تسکین کمی را تجربه می کنند. عوارض جانبی نیز از کودکی به کودک دیگر متفاوت است و برای برخی از فواید آن بسیار بیشتر است. از آنجایی که واکنش هر فرد متفاوت است، یافتن دارو و دوز مناسب زمان بر است.

دارو برای ADHD زمانی موثرتر است که با سایر درمان ها ترکیب شود . اگر فرزند شما از سایر روش‌های درمانی که مهارت‌های مقابله‌ای جدید را می‌آموزد نیز بهره‌مند شود، سود بیشتری از داروهای شما می‌برد.

داروی ADHD همیشه باید به دقت تحت نظر باشد . درمان دارویی برای ADHD بیشتر از مصرف یک قرص و فراموش کردن آن است. پزشک کودک شما باید عوارض جانبی را تحت نظر داشته باشد، احساس کودک شما را بررسی کند و دوز را متناسب با آن تنظیم کند. زمانی که دارو برای ADHD به دقت کنترل نشود، تاثیر کمتری دارد و خطر بیشتری دارد.

اگر تصمیم می‌گیرید که فرزندتان دارو مصرف کند، به این معنی نیست که او باید برای همیشه از دارو استفاده کند . اگر چه مصرف مکرر هیچ دارویی بی خطر نیست، اما اگر اوضاع خوب پیش نمی رود، می توانید با خیال راحت تصمیم بگیرید که درمان ADHD فرزندتان را با دارو متوقف کنید. اگر می‌خواهید که فرزندتان مصرف دارو را متوقف کند، حتماً پزشک خود را از برنامه‌های خود مطلع کنید و با او همکاری کنید تا داروها را به آرامی کاهش دهد.

 

 

هنگامی که به دنبال یک متخصص سلامت روان هستید، ممکن است متوجه شوید که اصطلاحات درمانگر و روانشناس اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند. احتمالاً این پزشکان را نیز خواهید دید که به عنوان مشاور ، مددکار اجتماعی، روانپزشک، روان درمانگر یا حتی پزشک شناخته می شوند. ممکن است بتوانید این تفاوت‌ها را در معناشناسی نادیده بگیرید، زمانی که به طور معمول در حال بحث در مورد موضوع شرایط سلامت روان و افرادی هستید که آنها را درمان می‌کنند. با این حال، زمانی که زمان تعیین وقت برای نیازهای درمانی خود فرا می رسد ، ابتدا باید بدانید که کدام نوع تمرین حرفه ای برای شما مناسب است.

 

شناخت متخصصان سلامت روان

متخصصان سلامت روان نقشی حیاتی در کمک به افراد برای گذر از پیچیدگی‌های نگرانی‌های سلامت روان، بیماری‌های روانی و مسائل مربوط به سلامت رفتار ایفا می‌کنند. این متخصصان متعهد در محیط‌های مختلف از جمله بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها، مطب‌های خصوصی و سازمان‌های اجتماعی کار می‌کنند و خدمات بهداشت روان ضروری را به افراد نیازمند ارائه می‌کنند.

کار آنها طیف وسیعی از خدمات، از ارزیابی و تشخیص تا درمان و پیشگیری از اختلالات سلامت روان را در بر می گیرد. متخصصان سلامت روان برای رسیدگی به شرایط مختلف سلامت روان، مانند اضطراب، افسردگی، تروما و سوء مصرف مواد مجهز هستند. آنها با ارائه مراقبت و پشتیبانی شخصی، به افراد کمک می کنند تا سلامت روان خود را مدیریت کنند و رفاه کلی خود را بهبود بخشند.

زمینه سلامت روان متنوع است، با متخصصان متخصص در زمینه های مختلف برای رفع نیازهای خاص. متخصصان سلامت روان چه با کودکان، نوجوانان، بزرگسالان یا سالمندان کار کنند، متعهد هستند که بر زندگی مشتریان خود تأثیر مثبت بگذارند. تخصص و فداکاری آنها در ارتقای سلامت روان و تقویت تاب آوری در مواجهه با چالش های زندگی بسیار مهم است.

شباهت ها در میان متخصصان بهداشت روان

در ابتدایی ترین سطح، هم درمانگران و هم روانشناسان برای بهبود سلامت عاطفی و روانی شما با شما همکاری می کنند . هر دو نوع متخصص سلامت روان دانش گسترده ای از اصول و فرآیندهای ذهنی خواهند داشت و به عنوان یک قاعده کلی، باید بتوانند تشخیص مسائل خاص شما را ارائه دهند. هر دو به عنوان شنوندگان فعال عمل خواهند کرد و همچنین به طور منظم با شما ملاقات می کنند تا راهنمایی شخصی و برنامه های درمانی ارائه دهند تا به شما در درک و غلبه بر مبارزات ذهنی، عاطفی و رفتاری خود کمک کنند.

نه یک درمانگر و نه روانشناس نمی توانند برای بیماران در اکثر ایالت ها دارو تجویز کنند. در حرفه بهداشت روان، معمولاً فقط روانپزشکان ، پرستاران سلامت روان و پزشکان مجاز به نوشتن نسخه های دارویی هستند. در نهایت، هم درمانگران و هم روانشناسان باید مجوز فعلی داشته باشند و در هیئت مدیره دولتی یا نهاد نظارتی شما در وضعیت خوبی باشند. برای دریافت مجوز، درمانگران و روانشناسان ملزم به گذراندن چندین هزار ساعت آموزش به عنوان کارآموز یا کاردان هستند.

برای تبدیل شدن به یک مشاور بهداشت روان دارای مجوز، مدرک کارشناسی ارشد برای کسب مجوز و تمرین مستقل ضروری است. این مسیر اغلب با سایر گواهینامه های مشاوره مقایسه می شود که ممکن است نیازی به مدارک پیشرفته نداشته باشند، و بر لزوم آموزش رسمی برای کسانی که به عنوان مشاور بهداشت روان دارای مجوز فعالیت می کنند، تأکید می کند.

این متخصصان سلامت روان نه تنها به قوانین ایالتی و فدرال ملزم به رعایت حقوق محرمانه و حریم خصوصی شما هستند. حرفه آنها همچنین آنها را ملزم به رعایت استانداردهای کیفیت، پیروی از قوانین اخلاقی و نشان دادن سطحی از ارزش های اخلاقی می کند.

فرهنگ لغت روانشناسی انجمن روانشناسی آمریکا (APA) شغل درمانگر را اینگونه تعریف می کند: «فردی که در یک یا چند نوع درمان برای درمان اختلالات یا بیماری های روانی یا جسمی آموزش دیده و انجام می دهد. در زمینه سلامت روان، این اصطلاح اغلب مترادف با روان درمانگر استفاده می شود.

APA روانشناس را به عنوان یک دانشمند علوم اجتماعی تعریف می کند که "به طور حرفه ای در یک یا چند شاخه یا زیر شاخه روانشناسی آموزش دیده است." اداره آمار کار ایالات متحده نشان می دهد که بیش از 181000 روانشناس در ایالات متحده وجود دارد و انتظار می رود که 26000 نفر دیگر تا سال 2028 به این شغل در حال رشد بپیوندند.

مشاوره سلامت روان به متخصصان نیاز دارد که مقدار مشخصی از کار بالینی تحت نظارت را تکمیل کنند و معاینات صدور مجوز را بگذرانند تا به طور قانونی در این زمینه فعالیت کنند.

اصطلاح درمانگر به عنوان یک اصطلاح چتر برای تمام حرفه های حوزه روان درمانی به کار می رود، به این معنی که همه روانشناسان را می توان درمانگر نامید. با این حال، همه درمانگران روانشناس نیستند.

برای تبدیل شدن به یک روانشناس، دانشجویان روانشناسی یک مدرک لیسانس مناسب را می گذرانند، مدرک کارشناسی ارشد را در این زمینه کسب می کنند و برای دریافت مدرک دکترا در فلسفه (Ph.D.)، روانشناسی (Psy.D.) یا آموزش (Ed) ادامه می دهند. .D.). این پنج یا چند سال دیگر دروس دانشگاهی و تکمیل پایان نامه نیز عنوان "دکتر" را برای روانشناسان به ارمغان می آورد.

روانشناسان: تحصیلات و صلاحیت ها

روانشناسان متخصصان بهداشت روان بسیار آموزش دیده هستند که مدرک دکترا در روانشناسی یا Ph.D. یا Psy.D. آموزش و آموزش گسترده آنها آنها را برای ارزیابی و درمان اختلالات روانی و عاطفی از طریق مداخلات غیرپزشکی، مانند گفتار درمانی و رفتار درمانی، مجهز می کند.

برای تبدیل شدن به یک روانشناس دارای مجوز، باید یک برنامه دکتری دقیق در روانشناسی را تکمیل کنید، که معمولاً شامل دوره های درسی در نظریه ها و شیوه های مختلف روانشناسی و همچنین روش های تحقیق می شود. علاوه بر آموزش آکادمیک، روانشناسان مشتاق باید تجربه بالینی تحت نظارت را، اغلب از طریق دوره های کارآموزی یا دوره های دستیاری، به دست آورند، جایی که دانش خود را در محیط های واقعی تحت هدایت متخصصان با تجربه به کار می برند.

پس از اتمام دوره دکترا و تجربه تحت نظارت، روانشناسان باید یک آزمون صدور مجوز را برای تمرین مستقل بگذرانند. این فرآیند تضمین می‌کند که آنها استانداردهای بالای مورد نیاز برای مراقبت مؤثر از سلامت روان را برآورده می‌کنند. روانشناسان ممکن است در زمینه هایی مانند روانشناسی بالینی، روانشناسی مشاوره، عصب روانشناسی یا روانشناسی رشدی تخصص داشته باشند و به آنها این امکان را می دهد که بر روی جمعیت های خاص یا انواع مسائل مربوط به سلامت روان تمرکز کنند.

سفر برای تبدیل شدن به یک روانشناس سخت است، اما این متخصصان را آماده می‌کند تا مراقبت‌های تخصصی و حمایت از کسانی را که با نگرانی‌های مربوط به سلامت روان دست و پنجه نرم می‌کنند، ارائه دهند. آموزش و صلاحیت های پیشرفته آنها آنها را به منبع ارزشمندی در زمینه سلامت روان تبدیل می کند.

تخصص روانشناسان

چندین تخصص مختلف در زمینه روانشناسی وجود دارد. برخی از روانشناسان برای کار در محیط های تحقیقاتی، شرکت ها یا به عنوان استاد در برنامه های تحصیلات تکمیلی یا دکترا انتخاب می کنند. این شاخه های شغل برای پیشرفت رشته روانشناسی و مطالعه مداوم بیماری های روانی حیاتی هستند. در حالی که برخی از افراد ممکن است واجد شرایط کار به عنوان درمانگر باشند، معمولاً مراقبت از بیمار را ارائه نمی دهند.

روانشناسان مدرسه

روانشناسان مدرسه عمدتاً در محیط دبستان، دبیرستان یا کالج/دانشگاه کار می کنند. در حالی که اصطلاح مشاور مدرسه معمولاً به کارمندی اطلاق می شود که به دانش آموزان کمک می کند تا اهداف تحصیلی خود را تعیین کنند و به آنها دست یابند و مشاوره شغلی ارائه می دهند ، یک روانشناس مدرسه به نیازهای سلامت روان دانش آموزان خدمت می کند . آنها ممکن است در مورد هر چیزی از مسائل رفتاری مخرب گرفته تا مشکلات روابط به نوجوانان مشاوره دهند . آنها می توانند اختلالات سلامت عاطفی و روانی قابل توجهی مانند اختلال اضطراب، افسردگی و اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) را تشخیص دهند. همچنین روانشناسان مدرسه با خانواده ها، معلمان، مدیریت و کارکنان برای ایجاد و ترویج تغییرات مثبت در فرهنگ و محیط مدرسه همکاری می کنند.

 

این سفری است که پر از پستی و بلندی ها، شادی ها و چالش هاست. مانند هر چیزی که خودمان را به آن سرازیر می کنیم، در طول مسیر با موانع یا مشکلاتی مواجه خواهیم شد.

اغلب، این مشکلات را می توان به راحتی حل کرد، اما گاهی اوقات، مسائل می توانند به قدری عمیق و دردناک باشند که حل تعارض غیرممکن به نظر می رسد.

اینجاست که مشاوره ازدواج مطرح می شود.

با راهنمایی یک درمانگر مجرب و همدل، میلیون ها زوج نتایج مثبتی را از جلسات خود تجربه کرده اند. با این حال، هنوز نظرات متفاوتی در مورد اثربخشی مشاوره ازدواج وجود دارد، و ممکن است از خود بپرسید: "آیا مشاوره ازدواج واقعا کارساز است؟"

در این وبلاگ، آمار مشاوره زوجین و همچنین روش ها و نکاتی را برای بهبود فرآیند مشاوره بررسی خواهیم کرد. بیایید شروع کنیم.

میزان موفقیت مشاوره ازدواج چقدر است؟

بنابراین، آیا واقعاً مشاوره ازدواج مؤثر است؟

پاسخ کوتاه: بله.

پاسخ عمیق تر: بستگی دارد.

با توجه به مجله زناشویی و خانواده درمانی، میزان موفقیت مشاوره ازدواج حدود 70 درصد است . بسته به درمانگر، زوج ها اغلب از طریق مشاوره ازدواج، احساس رفاه عاطفی بالاتری پیدا می کنند و اکثریت آنها نتیجه مثبتی را تجربه می کنند.

در واقع، انجمن درمانگران ازدواج و خانواده آمریکا بیان می‌کند که تقریباً 90 درصد از زوج‌ها بعد از ازدواج و خانواده‌درمانی، بهبودی در سلامت عاطفی خود مشاهده می‌کنند – که دو سوم آن‌ها از بهبود سلامت جسمانی خود خبر می‌دهند.

زوج هایی که با مراجعه به مشاوره ازدواج به بهبود روابط خود متعهد می مانند، احتمال بیشتری دارد که مشکلات طولانی مدت بین خود را حل کنند. اما این تنها زمانی کار می کند که هر دو نفر وقف باشند.

اگر فردی ارزش شرکت در جلسات مشاوره ازدواج را نداند، به احتمال زیاد تکنیک ها و توصیه های داده شده را نادیده می گیرد که بر کل جلسات مشاوره تأثیر می گذارد.

نرخ موفقیت در مشاوره زوجین EFT

در مرکز مشاوره سلامتی، ما از تکنیک‌های درمان متمرکز بر عاطفه (EFT) استفاده می‌کنیم ، که حول محور کمک به افراد و زوج‌ها برای درک و تقویت ارتباط عاطفی خود با خود و با یکدیگر است.

EFT که توسط دکتر سو جانسون در دهه 1980 توسعه یافت، نرخ موفقیت چشمگیری در مقایسه با سایر اشکال مشاوره دارد. بر اساس تحقیقات دکتر جانسون، تقریباً سه چهارم (70 تا 75 درصد) زوج‌هایی که علائم پریشانی را در روابط خود نشان می‌دهند، بهبودی را تجربه می‌کنند و 90 درصد بهبود قابل توجهی را نشان می‌دهند.

 

 

ما به درمان متمرکز بر عاطفی اعتقاد داریم زیرا کارکرد آن را دیده‌ایم. با نرخ موفقیت آماری بسیار قابل توجهی، ما آن را به هر کسی که به دنبال بهبود ارتباط و پیوند عاطفی خود با شریک زندگی خود است توصیه می کنیم.