روان درمانی نوعی درمان است که می تواند به افرادی که طیف وسیعی از شرایط سلامت روان و چالش های عاطفی را تجربه می کنند کمک کند. روان درمانی نه تنها می تواند به کاهش علائم کمک کند، بلکه انواع خاصی از روان درمانی می تواند به شناسایی علل ریشه ای روانشناختی بیماری کمک کند تا فرد بتواند عملکرد بهتری داشته باشد و بهزیستی عاطفی و بهبودی بیشتری داشته باشد.
شرایطی که روان درمانی می تواند به آنها کمک کند عبارتند از مقابله با رویدادهای استرس زا زندگی، تأثیر ضربه، بیماری پزشکی یا از دست دادن مانند مرگ یکی از عزیزان. و شرایط خاص سلامت روان مانند افسردگی یا اضطراب. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد و برخی از انواع ممکن است در موقعیت های بالینی خاص بهتر عمل کنند. روان درمانی ممکن است همراه با دارو یا سایر روش های درمانی استفاده شود.
جلسات درمانی
درمان ممکن است در یک محیط فردی، خانوادگی، زوجی یا گروهی انجام شود و می تواند به کودکان و بزرگسالان کمک کند. جلسات معمولاً یک بار در هفته به مدت 45 تا 50 دقیقه برگزار می شود. هم بیمار و هم درمانگر نیاز به مشارکت فعال در روان درمانی دارند. اعتماد و رابطه بین یک فرد و درمانگر او برای همکاری مؤثر با یکدیگر و کسب سود از روان درمانی مهم است.
روان‌درمانی می‌تواند کوتاه‌مدت (چند هفته تا چند ماه)، مقابله با چالش‌های فوری‌تر، یا بلندمدت (ماه‌ها تا سال‌ها)، پرداختن به مسائل طولانی‌مدت و پیچیده باشد. اهداف درمان و مدت و دفعات درمان توسط بیمار و درمانگر با هم مورد بحث قرار می گیرد.
رازداری یک نیاز اساسی روان درمانی است. همچنین، اگرچه بیماران در احساسات و افکار شخصی مشترک هستند، تماس فیزیکی صمیمی با یک درمانگر هرگز مناسب و قابل قبول نیست.
روان درمانی و دارو درمانی
روان درمانی اغلب در ترکیب با دارو برای درمان بیماری های روانی استفاده می شود. در برخی شرایط ممکن است دارو به وضوح نشان داده شود و در برخی دیگر روان درمانی ممکن است بهترین گزینه باشد. برای بسیاری از افراد، درمان ترکیبی دارو و روان درمانی می تواند مفیدتر از هر دو به تنهایی باشد. بهبود شیوه زندگی سالم، مانند تغذیه سالم، ورزش منظم و خواب کافی نیز می تواند در حمایت از بهبودی و سلامت کلی مفید باشد.
آیا روان درمانی موثر است؟
تحقیقات نشان می‌دهد که اکثر افرادی که روان‌درمانی می‌شوند، تسکین علائم را تجربه می‌کنند و بهتر می‌توانند در زندگی خود عمل کنند. حدود 75 درصد از افرادی که وارد روان درمانی می شوند تا حدودی از آن سود می برند. 1 نشان داده شده است که روان درمانی بهزیستی عاطفی و روانی را بهبود می بخشد و با تغییرات مثبت در مغز و بدن مرتبط است. این مزایا همچنین شامل روزهای بیماری کمتر، ناتوانی کمتر، مشکلات پزشکی کمتر و افزایش رضایت شغلی است.
با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری مغز، محققان توانسته‌اند تغییراتی را در مغز پس از انجام روان‌درمانی مشاهده کنند. مطالعات متعدد تغییرات مغزی را در افراد مبتلا به بیماری روانی (از جمله افسردگی، اختلال هراس، PTSD و سایر شرایط) در نتیجه انجام روان درمانی شناسایی کرده است. در اغلب موارد تغییرات مغزی ناشی از روان درمانی مشابه تغییرات ناشی از دارو بود. 2
برای کمک به بهترین استفاده از روان درمانی، درمان را به عنوان یک تلاش مشترک در نظر بگیرید، باز و صادق باشید و از برنامه مورد توافق خود برای درمان پیروی کنید. هر تکالیفی را بین جلسات انجام دهید، مانند نوشتن در یک مجله یا تمرین آنچه در مورد آن صحبت کرده اید.
انواع روان درمانی
روانپزشکان و سایر متخصصان سلامت روان از چندین نوع درمان استفاده می کنند. انتخاب نوع درمان بستگی به بیماری و شرایط خاص بیمار و ترجیحات او دارد. روانپزشکان و سایر پزشکان ممکن است عناصری از رویکردهای مختلف را ترکیب کنند تا به بهترین شکل نیازهای فرد تحت درمان را برآورده کنند.
- درمان شناختی رفتاری (CBT) به افراد کمک می کند تا الگوهای فکری و رفتاری ناسالم یا ناکارآمد را شناسایی و تغییر دهند و افکار و رفتارهای عملکردی دقیق تری را جایگزین آن ها کنند. می تواند به فرد کمک کند تا روی مشکلات فعلی و نحوه حل آنها تمرکز بهتری داشته باشد. اغلب شامل تمرین مهارت های جدید در "دنیای واقعی" است. CBT می تواند در درمان انواع اختلالات از جمله افسردگی، اضطراب، اختلالات مربوط به تروما و اختلالات خوردن مفید باشد. به عنوان مثال، CBT می تواند به فرد مبتلا به افسردگی کمک کند تا الگوهای فکری یا رفتارهای غیرمفید یا ناسازگاری را که به افسردگی کمک می کند، تشخیص دهد و تغییر دهد.
- درمان بین فردی (IPT) یک نوع درمان کوتاه مدت است. این به بیماران کمک می کند تا مسائل زیربنایی بین فردی را که دردسرساز هستند، مانند غم و اندوه حل نشده، تغییر در نقش های اجتماعی یا کاری، درگیری با افراد مهم و مشکلات مربوط به دیگران، درک کنند. این می تواند به افراد کمک کند روش های سالم برای ابراز احساسات و راه های بهبود ارتباطات و نحوه ارتباط آنها با دیگران را بیاموزند. اغلب برای درمان افسردگی استفاده می شود.
- رفتار درمانی دیالکتیکی نوع خاصی از CBT است که به تنظیم موثرتر احساسات کمک می کند. این اغلب برای درمان افراد مبتلا به افکار مزمن خودکشی و افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، اختلالات خوردن و PTSD استفاده می شود. مهارت‌های جدیدی را آموزش می‌دهد تا به افراد کمک کند مسئولیت شخصی خود را برای تغییر رفتار ناسالم یا مخرب بر عهده بگیرند. این شامل درمان فردی و گروهی است.
- روان درمانی مبتنی بر این ایده است که رفتار و بهزیستی ذهنی ریشه در دوران کودکی و تجربیات گذشته دارد و شامل رساندن احساسات آگاهانه ای است که ممکن است ناخودآگاه (خارج از آگاهی فرد) باشد. یک فرد با درمانگر کار می کند تا خودآگاهی را بهبود بخشد و الگوهای ریشه ای را تغییر دهد تا بتواند به طور کامل تری مسئولیت زندگی خود را بر عهده بگیرد.
- روانکاوی شکل فشرده تری از درمان روان پویشی است. جلسات معمولاً سه بار یا بیشتر در هفته برگزار می شود.
- درمان حمایتی از راهنمایی و تشویق برای کمک به بیماران برای توسعه منابع خود استفاده می کند. این به ایجاد عزت نفس، کاهش اضطراب، تقویت مکانیسم های مقابله و بهبود عملکرد اجتماعی و اجتماعی کمک می کند. روان درمانی حمایتی به بیماران کمک می کند تا با مسائل مربوط به شرایط سلامت روانی خود مقابله کنند که به نوبه خود بر بقیه زندگی آنها تأثیر می گذارد.
درمان‌های اضافی که گاهی همراه با روان‌درمانی استفاده می‌شوند عبارتند از:
- درمان به کمک حیوانات – کار با سگ، اسب یا سایر حیوانات برای ایجاد آرامش، کمک به برقراری ارتباط و کمک به مقابله با تروما.
- هنر درمانی خلاق – استفاده از هنر، رقص، نمایش، موسیقی و شعر درمانی.
- بازی درمانی – برای کمک به کودکان برای شناسایی و صحبت در مورد عواطف و احساسات خود.