روانشناسی کودک و نوجوان -قصه درمانی-بازی درمانی

سوالات متداولی که هنگام مراجعه به روانپزشک باید بپرسید 

طبیعی است که در مورد روانپزشکی سؤالاتی داشته باشید، چه چیزی باید انتظار داشته باشید و چگونه می تواند کمک کند. گاهی اوقات، ممکن است کمی واضح تر به نظر برسد که به کمک نیاز دارید. در موارد دیگر، همیشه آنقدر واضح نیست. در هر صورت، صرف نظر از دلیل، کمک خواستن شرم آور نیست.

چگونه روانپزشک مناسب خود را انتخاب کنم؟ 

مانند پیدا کردن یک درمانگر ، انتخاب یک روانپزشک یک تصمیم شخصی است. عواملی که باید در نظر گرفته شوند عبارتند از مکان، تجربه، و اینکه آیا آنها متخصص در درمان برخی بیماری های روانی هستند. اغلب، اولین قدم برای یافتن روانپزشک، صحبت با پزشک است که شما را برای شروع درمان به یک متخصص سلامت روان ارجاع می دهد. معرفی خانواده و دوستان نیز می تواند به شما کمک کند تا در مسیر درست قرار بگیرید. 

روانپزشکان چه نوع درمانی را پیشنهاد می کنند؟ 

هنگامی که به روانپزشک مراجعه می کنید، آنها می توانند یک برنامه درمانی برای شما تهیه کنند که می تواند شامل داروها و اشکال مختلف گفتار درمانی باشد. روانپزشک می تواند داروها را تجویز و مدیریت کند و همچنین چندین بیماری روانی را تشخیص داده و درمان کند. پس از مراجعه به روانپزشک، آنها ممکن است داروها و درمان را توصیه کنند. به طور معمول، یک درمانگر جلسات گفتگو درمانی را ارائه می دهد در حالی که یک روانپزشک بر مدیریت دارو تمرکز می کند زیرا آنها یک پزشک هستند. 

چگونه بفهمیم چه زمانی باید به دنبال روانپزشک برویم؟

دانستن زمان درخواست کمک سخت است. اما با درک علائم و شناخت علائمی که یک فرد باید به روانپزشک مراجعه کند، می توانید در موقعیت بهتری برای حرکت رو به جلو باشید. اگر سلامت روان شما در توانایی شما برای عملکرد روزانه اختلال ایجاد می کند یا مشکلات عاطفی مکرر را تجربه می کنید، ممکن است از صحبت با یک روانپزشک سود ببرید. علائمی که فرد باید به روانپزشک مراجعه کند عبارتند از: 

• مرتباً تا حدی احساس غرق شدن کنید که نتوانید با آن کنار بیایید 
• داشتن مشکلات خواب در مواردی که برای مدت طولانی می خوابید یا نمی توانید بخوابید 
• روی آوردن به الکل یا مواد دیگر برای مقابله 
• تجربه فوبیایی که در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد می کنند
• داشتن هذیان، افکار از هم گسیخته یا مشکلات حافظه 
• تفکر خودکشی یا خودآزاری 
• طغیان های عاطفی
• افکار منفی مداوم 

این علائم می‌توانند به علائم یک بیماری موجود اشاره کنند یا احساس کنند که از حالت طبیعی خارج شده‌اند. در موارد دیگر، ممکن است اخیراً یک رویداد استرس زا یا آسیب زا را تجربه کرده باشید. علت هرچه که باشد، اگر علائمی دارید که شما را از عملکرد طبیعی روزانه باز می دارد، مهم است که برای کمک بخواهید.

"اضطراب اجتماعی" اصطلاحی است که بسیار رایج است. اما در واقع داشتن اضطراب اجتماعی به چه معناست؟ 

انواع اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) که به عنوان فوبیای اجتماعی نیز شناخته می شود، ترس یا اضطراب بارز از موقعیت های اجتماعی است که در آن امکان بررسی دقیق توسط دیگران وجود دارد. فرد می ترسد به گونه ای عمل کند یا علائمی را نشان دهد که تحقیرآمیز باشد یا منجر به طرد شود. فرد یا از این موقعیت ها دوری می کند و یا با ناراحتی شدید آنها را تحمل می کند.

اختلال اضطراب اجتماعی را می توان به دو نوع تقسیم کرد - تعمیم یافته و غیر تعمیم یافته.

اختلال اضطراب اجتماعی فراگیر

اختلال اضطراب اجتماعی فراگیر با ترس از بیشتر موقعیت‌های اجتماعی مشخص می‌شود که در آن احساس می‌کنند به گونه‌ای عمل می‌کنند که ممکن است توسط دیگران مورد قضاوت، موشکافی یا ارزیابی منفی قرار گیرد.

"اضطراب اجتماعی می تواند شامل ترس از اینکه مردم به شما نگاه می کنند ، در مورد شما صحبت می کنند، بیش از حد نگران رفتار شما هستند و غیره باشد." Amy Marschall، PsyD توضیح می دهد . "این فقط احساس اضطراب یا غرق شدن در محیط اجتماعی نیست، بلکه به طور خاص شامل این مشغله در مورد تماشا یا قضاوت شدن است."

آنها ممکن است از ترس تعامل با صندوقدار نتوانند به خرید مواد غذایی بروند، یا ممکن است از نظر اجتماعی منزوی شوند زیرا احساس می کنند نمی توانند با دوست خود به رستوران بروند. 

اگر فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی احساس کند که نمی تواند با تلفن صحبت کند یا با همکارانش در دفتر کار کند، ممکن است زندگی کاری تحت تأثیر قرار گیرد. علائمی از این دست می تواند زندگی همراه با اضطراب اجتماعی را بسیار دشوار کند.

دکتر مارشال می گوید: اضطراب اجتماعی می تواند به صورت علائم فیزیکی نیز ظاهر شود. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی چنان فعال می شوند که از نظر جسمی بیمار می شوند و ممکن است استفراغ کنند!

نوع دیگری از افسردگی مربوط به تغییر طول روز یا فصلی است. این نوع افسردگی اختلال عاطفی فصلی (SAD) نامیده می شود. افراد مبتلا به SAD تنها در یک زمان خاص از سال، معمولاً در زمستان، از علائم اختلال افسردگی اساسی رنج می برند. به نظر می رسد که این مربوط به روزهای کوتاه زمستان و کمبود نور خورشید در بسیاری از مناطق کشور باشد.

اختلال عاطفی فصلی (SAD) نوعی افسردگی است که به کمبود نور خورشید یا تغییر در فصول مربوط می شود. آیا تا به حال نام "بلوز زمستانی" را شنیده اید؟ SAD بسیار شبیه به بلوز زمستانی است اما با علائم افزایش یافته است. افراد مبتلا به SAD در یک زمان خاص از سال، معمولاً زمستان، از علائم اختلال افسردگی اساسی رنج می برند.?

اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی، همچنین به عنوان بیماری شیدایی- افسردگی شناخته می شود، یک اختلال مغزی است که باعث تغییرات غیرعادی در خلق و خو، انرژی و توانایی فرد برای عملکرد می شود.

دوره‌های خلقی مرتبط با این اختلال از روزها تا هفته‌ها یا بیشتر ادامه می‌یابد و می‌تواند چشمگیر باشد، با دوره‌هایی که بیش از حد بالا و/یا تحریک‌پذیر تا دوره‌هایی از غم و ناامیدی مداوم باشد.

در نظر گرفتن اختلال دوقطبی به عنوان طیفی از حالات می تواند مفید باشد.

یکی از علائم اختلال دوقطبی آنهدونیا نامیده می شود. آنهدونیا ناتوانی در تجربه شادی یا لذت است. ممکن است احساس بی حسی کنید یا به چیزهایی که زمانی از آنها لذت می بردید علاقه کمتری داشته باشید. این یک علامت رایج بسیاری از شرایط سلامت روان مانند افسردگی و اختلال دوقطبی است. درمان و داروها برای کمک به شما برای بازیابی علاقه به فعالیت‌های زندگی مانند بودن در کنار عزیزان، بیرون رفتن یا گوش دادن به موسیقی در دسترس هستند.

در یک انتها افسردگی شدید است که بالاتر از آن افسردگی متوسط ??است، و سپس خلق و خوی ضعیف خفیف، که ممکن است در کوتاه مدت آن را بلوز و زمانی که مزمن است، دیستیمیا نامیده شود. 

افسردگی مقاوم به درمان (TRD) چیست؟

افسردگی مقاوم به درمان برای افراد مختلف معنای متفاوتی دارد.

اغلب، به این معنی است که یک فرد دو یا چند داروی ضد افسردگی را برای چند هفته امتحان کرده است و هنوز علائم افسردگی دارد. اگر چنین احساسی دارید، بسیار مهم است که دوباره به پزشک خود مراجعه کنید. برخی از داروهای ضد افسردگی رایج عبارتند از: Zoloft®، Celexa®، Lexapro®، Prozac®، Cymbalta®، Effexor®. ممکن است داروهای جدیدی به بازار بیایند، بنابراین در مورد داروهای فعلی خود و یا هر داروی جدیدی که ممکن است در دسترس باشد با پزشک خود صحبت کنید.

دو داروی تایید شده توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای افسردگی مقاوم به درمان، اولانزاپین/فلوکستین (Symbyax®) و اسکیتامین داخل بینی (Spravato®) هستند. گزینه دیگری برای افسردگی مقاوم به درمان، کتامین است. این با تزریق در یک محیط کلینیک انجام می شود و بهبود علائم در چند ساعت قابل مشاهده است. متأسفانه، در حال حاضر مشخص نیست که این درمان تا چه اندازه در درازمدت کار می کند.