سفارش تبلیغ
صبا ویژن

علائم اولیه ADHD در کودکان

اکثر متخصصان موافقند که تمایل به ابتلا به اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی (ADHD) از بدو تولد وجود دارد. با این حال، رفتارهای ADHD اغلب تا زمانی که کودکان وارد مدرسه ابتدایی نشوند، مورد توجه قرار نمی‌گیرند.

یکی از دلایل این تأخیر این واقعیت است که تقریباً همه کودکان در سن پیش‌دبستانی، اغلب برخی از رفتارها یا علائم اصلی ADHD - بی‌توجهی، تکانشگری و بیش‌فعالی - را به عنوان بخشی از رشد معمول خود نشان می‌دهند .

اما همانطور که سایر کودکان به تدریج شروع به ترک چنین رفتارهایی می‌کنند، کودکان مبتلا به ADHD این کار را نمی‌کنند. همچنین در کودکان مبتلا به ADHD، این رفتارها در عملکرد کودک اختلال ایجاد می‌کند. این تفاوت با گذشت سال‌ها به طور فزاینده‌ای آشکار می‌شود.

علائم ADHD چه زمانی شروع به بروز می‌کنند؟

شروع مدرسه می‌تواند چالش‌های کودک در رابطه با بی‌توجهی، تکانشگری و بیش‌فعالی را برجسته کند. دلیلش این است که فعالیت‌های کلاس درس نیاز به تمرکز، صبر و خویشتن‌داری بیشتری دارند. این نوع نیازها در خانه یا گروه‌های بازی به اندازه کافی رایج نیستند، بنابراین در آن محیط‌ها، کودک ممکن است مشکلات کمتری داشته باشد.

معمولاً زمانی که کودک مبتلا به ADHD به سن 7 سالگی می‌رسد، والدین او متوجه می‌شوند که بی‌توجهی، سطح فعالیت یا تکانشگری فرزندشان بیشتر از حد معمول است.

گاهی اوقات این سوءظن‌ها دیرتر شروع می‌شوند. این امر به ویژه در مورد کودکان باهوشی که مشکلاتشان عمدتاً با توجه کردن است و نه بیش‌فعالی، صادق است. اما بروز نکردن علائم ADHD قبل از 12 سالگی غیرمعمول است. بنابراین، اگر علائم تا سال‌های نوجوانی یا بعد از آن مشاهده نشوند و نتوان آنها را قبل از 12 سالگی به خاطر آورد، احتمالاً چیزی غیر از ADHD باعث بروز مشکلات می‌شود.

علائم ADHD چه تفاوتی با رفتارهای معمول دوران کودکی دارد؟

شاید متوجه شده باشید که فرزندتان حتی برای مدت کوتاهی هم نمی‌تواند روی کتاب کار تمرکز کند، حتی وقتی که شما برای کمک به او آنجا هستید. یا ممکن است هنوز هم در پایان روز با فرزند 8 ساله بیش فعال خود به اندازه زمانی که 2 ساله بود، احساس خستگی کنید.

ممکن است فرزند شما آنقدر از بزرگسالان سوال بپرسد که شما شک کنید که این کار «عادی» نیست. یا ممکن است متوجه شده باشید که به نظر نمی‌رسد آنها نکات ظریف تعامل اجتماعی را که همبازی‌هایشان شروع به یادگیری آن کرده‌اند، مانند احترام به فضای شخصی دیگران و اجازه دادن به دیگران برای صحبت کردن، درک کنند.

برای والدین دشوار است که تشخیص دهند آیا چنین رفتارهایی فقط بخشی از روند طبیعی بزرگ شدن است ("خیلی از بچه‌های شش ساله از کتاب‌های تمرین خسته می‌شوند!")، یا اینکه فرزند شما به مرزهای سختگیرانه‌تری نیاز دارد ("شاید من در تعیین محدودیت‌ها خیلی بی‌ثبات بوده‌ام."). آیا مشکلات رفتاری به اندازه‌ای شدید هستند که نشان‌دهنده یک مشکل نگران‌کننده باشند؟ آیا با بالغ شدن فرزند شما بهبود می‌یابند؟

رفتار فرزند شما در موقعیت‌های مختلف چگونه است؟

برای اینکه کودکی مبتلا به ADHD تشخیص داده شود، آکادمی اطفال آمریکا (AAP) به ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی توصیه می‌کند که علاوه بر خانه، اطلاعاتی در مورد رفتار کودک در حداقل یک محیط اصلی دیگر نیز جمع‌آوری کنند - از جمله بررسی هرگونه گزارش ارائه شده توسط معلمان و متخصصان مدرسه.

با مقایسه رفتار کودک در دو یا چند محیط، درمانگر می‌تواند شروع به تمایز قائل شدن بین دلایل متنوع مشکلات توجه مانند خلق و خوی "دشوار" اما طبیعی، شیوه‌های فرزندپروری ناکارآمد، محیط تحصیلی نامناسب و سایر چالش‌ها کند. درمانگر همچنین می‌تواند روشن کند که آیا رفتار کودک با توانایی او برای عملکرد مناسب در بیش از یک محیط تداخل دارد یا خیر - که یکی دیگر از الزامات تشخیص است.

 


درمان زناشویی و خانواده

ازدواج و خانواده درمانی نوعی روان درمانی است که به رفتارهای همه اعضای خانواده و نحوه تأثیر این رفتارها نه تنها بر اعضای خانواده، بلکه بر روابط بین اعضا و واحد خانواده به عنوان یک کل می‌پردازد. خانواده درمانی توسط پزشک سالوادور مینوچین در دهه‌های 1960 و 70 میلادی توسعه یافت. درمان معمولاً بین زمان صرف شده برای درمان فردی و زمان صرف شده برای زوج درمانی، خانواده درمانی یا در صورت لزوم هر دو تقسیم می‌شود. MFT همچنین ممکن است به عنوان زوج درمانی و خانواده درمانی، مشاوره زوج، مشاوره ازدواج یا مشاوره خانواده شناخته شود. این نوع درمان بر ارتباطات، مهارت‌های مقابله‌ای، حل مسئله سازنده و همچنین راه‌های ایجاد اعتماد و تقویت روابط سالم در یک سیستم خانوادگی تمرکز دارد. طبق آمار دفتر آمار کار ایالات متحده، شغل درمانگران ازدواج و خانواده ممکن است از سال 2021 تا 2031، 14 درصد رشد کند.

چه زمانی استفاده می‌شود؟

 

برای مشاوره زوج درمانی در تهران با گروه ویان تماس بگیرید

 

طیف وسیعی از مشکلات جسمی و روانی که توسط MFT درمان می‌شوند شامل اختلافات زناشویی و زوجی از جمله جدایی یا طلاق ، اختلافات والدین و فرزند، سوءمصرف الکل و مواد مخدر ، اختلال عملکرد جنسی ، مشکلات مالی، غم و اندوه، پریشانی، اختلالات خوردن و مشکلات وزن، مشکلات رفتاری در کودکان مانند خودآزاری ، گذارهای زندگی مانند از دست دادن شغل و مشکلات مربوط به مراقبت از سالمندان مانند مقابله با زوال عقل والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ است . متخصصان ازدواج و خانواده درمانی همچنین با مسائل مربوط به سلامت روان مانند افسردگی ، اضطراب یا اسکیزوفرنی یکی از اعضای خانواده کار می‌کنند و به تأثیر این نگرانی‌ها بر بقیه خانواده می‌پردازند.

چه انتظاری باید داشت

درمان زناشویی و خانواده معمولاً کوتاه‌مدت است و به‌طور متوسط ??شامل 12 جلسه متمرکز بر راه‌حل می‌شود. با این حال، بسته به ماهیت و شدت مشکل(ها)، ممکن است جلسات بیشتری مورد نیاز باشد. در مشاوره زوج یا ازدواج، درمانگر با ملاقات با هر دو طرف شروع می‌کند؛ پس از آن، زمانی را با هر فرد می‌گذراند. در خانواده درمانی، درمانگر همچنین با ملاقات با کل خانواده شروع می‌کند و سپس، در صورت لزوم، به‌طور جداگانه با اعضای خانواده ملاقات می‌کند. جلسه اول عموماً برای جمع‌آوری اطلاعات است، بنابراین درمانگر می‌تواند در مورد مشکلی که شما را به درمان کشانده است، اطلاعات کسب کند، نظرات همه افراد درگیر را جویا شود و پویایی زوج-خانواده را مشاهده کند. ممکن است لازم باشد در این فرآیند ارزیابی‌های رسمی، گزارش‌های شخصی یا مشاهدات شخصی خود را ثبت کنید.

در عین حال، شما باید بتوانید درک روشنی از نقش و شایستگی درمانگر، اهداف درمان و هرگونه قانونی که باید در جلسات و خارج از آن رعایت شود، مانند اینکه چه کسی باید در کدام جلسات شرکت کند و محرمانه بودن هرگونه اطلاعاتی که بین شرکا یا اعضای خانواده و درمانگر به اشتراک گذاشته می‌شود، به دست آورید. با گذشت زمان، شما نقش‌ها و رفتارهای فردی خانواده را که در ایجاد اختلافات نقش دارند، شناسایی خواهید کرد، چالش‌های خاص را شناسایی خواهید کرد و راه‌هایی را برای حل فعال نگرانی‌ها بررسی خواهید کرد.

 


آموزش جنسی

آموزش جنسی یک فرآیند مادام‌العمر برای کسب اطلاعات و شکل‌گیری نگرش‌ها، باورها و ارزش‌ها در مورد موضوعات مهمی مانند هویت، روابط و صمیمیت است. والدین اغلب از خود می‌پرسند که آموزش جنسی به کودکان چه زمانی باید آغاز شود یا چه کسی مسئول آموزش مسائل جنسی به کودکان است.

برای مشاوره با روانکاو خوب در تهران با گروه ویان تماس بگیرد

 

توسعه و آموزش جنسی

  • نوزادان و کودکان نوپا - کودکان در این سن شروع به یادگیری در مورد تمایلات جنسی خود می‌کنند و والدین معلمان اصلی آنها هستند. در این مرحله نام بردن از تمام قسمت‌های بدن مهم است، زیرا این به کودکان می‌آموزد که تمام بدن آنها طبیعی و سالم است. علاوه بر این، صحبت کردن با فرزندتان و پاسخ دادن به نیازهای او در این سن، زمینه را برای اعتماد و گفتگوی آزاد با بزرگتر شدن آنها فراهم می‌کند.
  • کودکان پیش‌دبستانی - در مورد بدن - بدن خودشان و دیگران - بسیار کنجکاو هستند. آن‌ها نقش‌ها و رفتارها را امتحان می‌کنند و ممکن است هنگام بازی دکتر، ازدواج یا گرفتن و بوسیدن، از بزرگسالان تقلید کنند. این ترکیب کنجکاوی طبیعی و نقش‌آفرینی گاهی اوقات منجر به بازی‌های جنسی کودکانه می‌شود. این بازی‌ها ممکن است به لمس کردن منجر شود و کودکان کشف می‌کنند که این نوع لمس کردن حس خوبی دارد. به عبارت دیگر، این نوع بازی مورد انتظار و بی‌ضرر است. با این حال، در این سن مهم است که به کودکان آموزش داده شود که بدنشان متعلق به خودشان است و هیچ کس حق ندارد بدون اجازه آن‌ها را لمس کند. علاوه بر این، آموزش کودکان به اینکه اگر احساس ناراحتی می‌کنند «نه» بگویند و در صورت نیاز به کمک با یک بزرگسال مورد اعتماد صحبت کنند، آن‌ها را در صورت مواجهه با موقعیتی که باعث می‌شود احساس ناامنی کنند، آماده می‌کند.
  • آموزش جنسی برای کودکان خردسال - آنها قادر به درک مسائل پیچیده‌تری در مورد سلامت، بیماری و تمایلات جنسی هستند. والدین اغلب متوجه می‌شوند که فرزندانشان به تولد، خانواده و مرگ علاقه‌مند هستند و اغلب سوالات، ترس‌ها یا نگرانی‌هایی خواهند داشت. با ایجاد خانه‌ای که کودک در آن احساس آزادی کند تا در مورد بدن، سلامت و تمایلات جنسی خود سوال بپرسد، کودکان یاد می‌گیرند که خانه‌شان یک محیط حمایتی است و در آینده می‌توانند به والدین خود مراجعه کنند. در این مرحله، می‌توان اطلاعات اولیه را در اختیار کودکان قرار داد و زمانی که اطلاعات بر اساس نمونه‌های عینی از زندگی خودشان باشد، آنها را بهتر درک خواهند کرد.
  • آموزش جنسی برای کودکان پیش از نوجوانی - کودکان در این سن تمام تغییرات بلوغ را تجربه می‌کنند. آنها اغلب نگران بدن، ظاهر و آنچه «عادی» است، هستند. در این سن فشار اجتماعی زیادی وجود دارد و به همین دلیل کودکان برای تصمیم‌گیری‌های خوب در مورد روابط، بیان محدودیت‌های جنسی و محافظت از خود در موقعیت‌های ناامن به راهنمایی شما نیاز دارند.
  • آموزش جنسی برای نوجوانان - اغلب در مورد رابطه جنسی بسیار کنجکاو هستند. در این مرحله، مهم است که اطلاعات اولیه و دقیقی از جمله رابطه جنسی، همجنس‌گرایی، پیامدهای منفی رابطه جنسی و اطلاعات مربوط به محافظت به آنها داده شود.

 


لابیاپلاستی برای چه افرادی مناسب است؟

کاندیدای مناسب عمل لابیاپلاستی، بانوانی هستند که به دلیل تغییر شکل لابیاها در طول رابطه خود و یا به صورت ارثی نیاز به عمل لابیاپلاستی دارند تا بتوانند زندگی روزمره و زناشویی خود را راحت تر بگذرانند؛ لازم به ذکر است بانوان برای انجام عمل لابیاپلاستی نیاز به متخصص در این زمینه دارند تا خطرات و آسیب هایی که ممکن است به فرد وارد شود را کاهش دهد.

کاندیدای مناسب عمل لابیاپلاستی

یکی از برترین عمل های زیبایی بانوان، لابیاپلاستی می باشد که می تواند در راحت تر راه رفتن و داشتن رابطه زناشویی با کیفیت بالاتر به بانوان کمک کند، این عمل مناسب افرادی است که از ظاهر اندام تناسلی خود ناراضی می باشند و به همین دلیل دچار افت اعتماد به نفس در رابطه می شوند. شاید برای بانوان سوال پیش آید که بهترین کاندیدها برای انجام عمل لابیاپلاستی چه کسانی هستند؟ در ادامه این مطلب می توانید پاسخ سوال خود را دریافت کنید.


کاندیدای مناسب عمل لابیاپلاستی چه کسانی هستند؟

در ادامه مواردی را برای شما نام می بریم که بهترین کاندیدا برای انجام لابیاپلاستی می باشند:

  • کسانی که بعد از انجام فعالیت های ورزشی و بدنی مانند دوچرخه سواری، اسب سواری دچار سوزش و خارش شدید در ناحیه تناسلی خود می شوند.
  • بانوانی که در زمان برقراری رابطه جنسی دچار سوزش و درد می شوند، که این مورد می تواند بر روی کیفیت رابطه جنسی آنها تاثیر بسیار زیادی بگذارد و باعث دور شدن و سرد شدن پارتنرشان گردد.
  • بانوانی که در زمان پوشیدن لباس تنگ با مشکل مواجه می شوند و لابیا ها باعث بدفرم شدن شلوار در بدن آنها می شود.
  • بانوانی که دارای لابیا های بزرگ و افتاده و تیره هستند، می توانند با انجام این عمل قسمت بزرگ شده را جراحی کرده و در اصل باعث جوانسازی ناحیه تناسلی خود شوند.
  • بانوانی که به دلیل داشتن لابیاهای بزرگ به طور مدام دچار عفونت ادراری می شوند.
  • بانوانی که به دلیل بزرگ بودن لابیاها دچار اعتماد به نفس پایین شده اند و میلی جنسی خود را از دست داده اند، با انجام این عمل می توانند اعتماد از دست رفته خود را باز گردانند.
  • بانوانی که دچار عدم قرینگی لابیاها هستند با انجام این عمل می توانند مشکل را برطرف کنند.
  • بعضی از بانوان به دلیل بزرگ بودن لابیاها و بد فرم شدن آنها در لباس های ورزشی و یا استخر دچار مشکل هستند، که با این عمل می توانند به راحتی لباس های مخصوص را بپوشند و دیگر خجالت نکشند.
  • بانوانی که به دلیل زایمان طبیعی دچار پارگی و بدفرم شدن لابیا شده اند می توانند با انجام این عمل حالت و شکل اصلی لابیا را دوباره برگردانند.
  • لابیاپلاستی مناسب بانوانی است که به دلیل بزرگ بودن لابیاها ر نشستن یا راه رفتن مشکل دارند.
  • بانوانی که به دلیل بزرگ شدن لابیاها دچار مشکل چند مسیری در ادرار می شوند.
  • بانوانی که به دلیل زیباتر و خوش فرم تر کردن لابیاها قصد انجام عمل لابیاپلاستی را دارند.
  • بانوانی که در سن 20 تا 35 سال قرار دارند می توانند کاندیدای مناسبی برای عمل لابیاپلاستی باشند.
  • بانوانی که دیگر قصد بارداری و زایمان طبیعی ندارند.
  • بانوانی که مشکلات و بیماری های واژینال خود را برطرف کرده اند.

دریافت مشاوره برای پی بردن به کاندیدای مناسب لابیاپلاستی

قبل از اینکه تصمیم قطعی برای انجام عمل لابیاپلاستی بگیرید؛ لازم است که توسط پزشک متخصص ویزیت شده و از کاندیدای مناسب بودن این عمل اطمینان پیدا کنید، بهترین دکتری که می توانید برای این دریافت مشاوره پیش از عمل به او مراجعه کنید، دکتر مریم نادری می باشد که با تجربه و مهارتی که  در انجام این کار دارد می تواند بهترین روش را به شما پیشنهاد کند.


خلاصه مطلب

لابیاپلاستی یکی از بهترین عمل های مربوط به ناحیه تناسلی بانوان است که امکان زیباتر شدن و کاهش درد را برای بانوان در هنگام راه رفتن و ایجاد رابطه فراهم می کند، افرادی را که مناسب این عمل می باشند را در بالا برای شما نام بردیم؛ اما برای اطمینان از اینکه شما کاندیدای مناسبی برای انجام عمل لابیاپلاستی می باشید بهتر است با دکتر متخصص این امر مشورت کنید.

 

 


درمان اختلالات اضطراب اجتماعی

خجالتی بودن یا احساس خجالت، یک واکنش رایج و مورد انتظار در موقعیت‌های اجتماعی است. با این حال، اگر خجالتی بودن فرد باعث واکنش‌های جسمی و عاطفی مانند حملات پانیک، ترس شدید از تعامل با غریبه‌ها و درونگرایی شود، می‌تواند نشانه‌هایی از اختلال اضطراب اجتماعی باشد.  

اگر شما یا شخصی که می‌شناسید، دچار اختلال اضطراب اجتماعی هستید، در اینجا نحوه تشخیص رسمی و همچنین راهنمایی‌هایی برای دریافت درمان و پشتیبانی ارائه شده است.

تشخیص

ابتدا، برای تشخیص رسمی به دنبال یک متخصص باشید. علائم بیماری‌های مختلف گاهی اوقات می‌توانند مشابه باشند، بنابراین مهم است که خودتان تشخیص ندهید. یک ارائه دهنده خدمات درمانی می‌تواند معاینه وضعیت روانی انجام دهد تا هر جنبه‌ای را که می‌تواند علائم اضطراب را برای بیمار ایجاد کند، ثبت کند. بحث در مورد علائم در موقعیت‌های خاص، و همچنین پرسشنامه‌های خودگزارش‌دهی و بررسی علائم رایج، به تعیین تشخیص رسمی نیز کمک خواهد کرد.



روان‌درمانی

یکی از رایج‌ترین روش‌های درمان این اختلال، روان‌درمانی است. به طور خاص، درمان شناختی رفتاری (CBT)، که به شما کمک می‌کند تا با خودگویی‌های منفی مقابله کنید و مهارت‌های مقابله‌ای را توسعه دهید تا بتوانید در موقعیت‌های اجتماعی راحت‌تر تعامل داشته باشید. آموزش مهارت‌های اجتماعی و ایفای نقش در CBT رایج است تا به بیمار فرصت‌هایی برای تمرین این ابزارهای ذهنی جدید بدهد.

دارو

دارودرمانی نیز ممکن است برای افرادی که اضطراب اجتماعی شدید دارند مفید باشد و رایج‌ترین داروهای تجویز شده توسط متخصصان مراقبت‌های بهداشتی SSRIها (مهارکننده‌های بازجذب سروتونین) و SNRIها (مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین) هستند. سروتونین یک انتقال‌دهنده عصبی است که بر خلق و خو و احساسات تأثیر می‌گذارد و SSRIها سطح سروتونین را در مغز افزایش می‌دهند که به کاهش اضطراب شدیدی که ممکن است تجربه کنید کمک می‌کند.

هر کسی به دارو واکنش متفاوتی نشان می‌دهد و یک روانپزشک می‌تواند با شما همکاری کند تا گزینه درمانی مناسب برای شما پیدا کند. اگر آماده دریافت پشتیبانی هستید، Talkiatry را در نظر بگیرید. ما مراقبت مجازی درون شبکه‌ای ارائه می‌دهیم و می‌توانید اولین ویزیت را ظرف چند روز برنامه‌ریزی کنید. روانپزشکان ما با شما همکاری خواهند کرد تا یک برنامه درمانی متناسب با نیازهای شما پیدا کنند. با یک ارزیابی آنلاین کوتاه شروع کنید.

5 نکته برای مقابله با اضطراب اجتماعی

در کنار گفتاردرمانی و دارو، چند روش مورد تایید متخصصان وجود دارد که می‌توان در خانه برای کمک به مقابله با احساس اضطراب در محیط‌های اجتماعی اجرا کرد.

تکنیک حواس پنجگانه را امتحان کنید

وقتی احساس اضطراب به شما دست می‌دهد، روی حواس پنج‌گانه خود تمرکز کنید تا آرام شوید: چه می‌بینید؟ چه بویی می‌شنوید؟ چه می‌شنوید؟ این به آرام شدن ذهن شما کمک می‌کند تا بتوانید ظرفیت ذهنی لازم برای تمرکز مجدد روی وظیفه فعلی یا مکالمه‌ای که پیش روی شماست را داشته باشید.

 

درمان مواجهه موقعیتی را امتحان کنید

درمان مواجهه موقعیتی نوعی درمان است که در آن شما به تدریج با ترس‌های خود در محیط‌های واقعی زندگی روبرو می‌شوید و با آنها مقابله می‌کنید. این روش معمولاً با راهنمایی و حمایت یک درمانگر انجام می‌شود (و مؤثرترین روش است)، اما می‌توانید خودتان نیز آن را امتحان کنید. اولین قدم برای این تکنیک، شناسایی موقعیت‌های اجتماعی است که شما را مضطرب می‌کند. کارشناسان توصیه می‌کنند روش‌های کوچکی برای تمرین برای آن موقعیت‌های بزرگ اضطراب‌آور پیدا کنید. به عنوان مثال، اگر حضور در یک محیط گروهی بزرگ مانند مهمانی یا کنسرت شما را مضطرب می‌کند، اجتماعی بودن را در محیط‌های کوچکتر تمرین کنید و به تدریج آن را افزایش دهید - مانند مهمانی‌های شام کوچک یا پیاده‌روی در یک پارک عمومی.

از افرادی که با آنها راحت هستید بخواهید کمکتان کنند

همانطور که گفته شد، اضطراب اجتماعی ناشی از ترس از خجالت در موقعیت‌های اجتماعی است. درخواست از دوستان یا خانواده‌ای که به آنها اعتماد دارید تا در این موقعیت‌های خاص با شما صادق باشند، می‌تواند به غلبه بر گفتگوی منفی با خود که با این اختلال همراه است، کمک کند. معاشرت منظم با افرادی که به آنها اعتماد دارید و دریافت تایید آنها نیز می‌تواند به جلوگیری از انزوا کمک کند.

افزایش آگاهی شما در مورد سوء مصرف مواد

هنگام تجربه اضطراب شدید، برخی افراد ممکن است برای مقابله با آن به موادی مانند الکل روی آورند. تکیه بیش از حد به مواد می‌تواند منجر به اعتیاد شود. تحقیقات نشان می‌دهد که ارتباط بسیار قوی بین مصرف مواد و اختلالات اضطرابی وجود دارد، چه اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب فراگیر (GAD) یا انواع دیگری مانند اختلال وسواس فکری عملی (OCD)، اختلالات هراس یا استرس پس از سانحه. مواد می‌توانند شامل الکل، ماری جوانا و حتی محرک‌هایی مانند کافئین برای برخی باشند. اگر در مورد مصرف مواد و اختلالات اضطرابی سؤالی دارید، بهتر است با تیم مراقبت‌های بهداشتی خود صحبت کنید تا مشخص شود چه چیزی برای نیازهای خاص شما بهترین است.

در یک گروه حمایتی شرکت کنید یا گروه درمانی را امتحان کنید

گروه درمانی و گروه‌های حمایتی می‌توانند مکان‌های راحتی برای تمرین مواجهه با موقعیت و یافتن افراد راحتی باشند که بتوانید به آنها اعتماد کنید. صحبت با افراد همفکر و متخصصان ماهر می‌تواند به شما در پرداختن به ریشه‌های عمیق‌تر این اختلال کمک کند. همچنین ممکن است اعتماد به نفس اجتماعی جدیدی را در شما ایجاد کند که زندگی روزمره را کمی قابل کنترل‌تر کند.